หากพูดถึงการบินข้ามน้ำข้ามทะเลออกท่องเที่ยวต่างประเทศ
เซี่ยงไฮ้เป็นเมืองแรกที่ผมได้กลับมาเที่ยวเป็นครั้งที่สอง
และการมาเที่ยวเมืองเดิมในต่างแดนที่ไม่ใช่แผ่นดินแม่ในสองช่วงเวลาที่ห่างกัน
มันพอจะทำให้ได้ฉุกคิดอะไรมากมาย
เมื่อได้มีโอกาสเห็นความเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วของมหานครแห่งนี้...
เซี่ยงไฮ้เป็นเมืองแรกที่ผมได้กลับมาเที่ยวเป็นครั้งที่สอง
และการมาเที่ยวเมืองเดิมในต่างแดนที่ไม่ใช่แผ่นดินแม่ในสองช่วงเวลาที่ห่างกัน
มันพอจะทำให้ได้ฉุกคิดอะไรมากมาย
เมื่อได้มีโอกาสเห็นความเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วของมหานครแห่งนี้...
มหานครเซี่ยงไฮ้เป็นที่รู้จักกันดีของชาวโลก
กับคนไทยยิ่งคุ้นเคยในชื่อเสียงของเมืองนี้
โดยเฉพาะคนที่เติบโตขึ้นมาในยุคที่หนังเรื่องเจ้าพ่อเซี่ยงไฮ้กำลังโด่งดัง
แม้จะเป็นเมืองที่สร้างมาทีหลัง
แต่ "เซี่ยงไฮ้" ในปัจจุบันได้กลายเป็นมหานครที่ใหญ่เป็นอันดับหนึ่งของประเทศจีน
ทั้งยังเป็นมหานครที่ใหญ่เป็นอันดับแปดของโลก
ใครไปเซี่ยงไฮ้ในทุกวันนี้
เมื่อเห็นเมืองใหญ่แห่งนี้เต็มสองตา
มันยากจะเชื่อได้ว่า เดิมที่นี่เป็นเพียงหมู่บ้านชาวประมงชายทะเล
เป็นหมู่บ้านปากอ่าวเล็กๆสำหรับเป็นจุดพักเพื่อหลบคลื่นลมมรสุม...
กับคนไทยยิ่งคุ้นเคยในชื่อเสียงของเมืองนี้
โดยเฉพาะคนที่เติบโตขึ้นมาในยุคที่หนังเรื่องเจ้าพ่อเซี่ยงไฮ้กำลังโด่งดัง
แม้จะเป็นเมืองที่สร้างมาทีหลัง
แต่ "เซี่ยงไฮ้" ในปัจจุบันได้กลายเป็นมหานครที่ใหญ่เป็นอันดับหนึ่งของประเทศจีน
ทั้งยังเป็นมหานครที่ใหญ่เป็นอันดับแปดของโลก
ใครไปเซี่ยงไฮ้ในทุกวันนี้
เมื่อเห็นเมืองใหญ่แห่งนี้เต็มสองตา
มันยากจะเชื่อได้ว่า เดิมที่นี่เป็นเพียงหมู่บ้านชาวประมงชายทะเล
เป็นหมู่บ้านปากอ่าวเล็กๆสำหรับเป็นจุดพักเพื่อหลบคลื่นลมมรสุม...
เช่นเดียวกับมหานครใหญ่ที่มีชื่อเสียงระดับโลก
เซี่ยงไฮ้มีแม่น้ำหวงผู่ไหลผ่านกลางเมือง
แบ่งมหานครออกเป็นฝั่งเมืองเก่ากับเมืองใหม่
ที่น่าสนใจคือฝั่งเมืองใหม่ที่ได้รับการพัฒนาตลอดสิบกว่าปีที่ผ่านมา
ปัจจุบันเด็มไปด้วยตึกระฟ้าทันสมัย
ทุกตึกต่างแข่งกันทะยานขึ้นฟ้าเหมือนต้นไม้ที่กำลังเบียดเสียดแย่งแสงอาทิตย์
ขณะเดียวกันเขตเมืองก็ได้รับการขยายตัวออกไปไม่หยุดหย่อน
จนความเจริญเลยเถิดออกไปยังเมืองรอบข้างอย่างเช่นเมืองหังโจว
ใครบางคนบอกว่า "ไปหังโจวคือไปดูต้นไม้ มาเซี่ยงไฮ้คือมาดูหัวคน "
ไม่รู้ว่าสื่อออกมาจากอารมณ์ไหน
แต่ตอนไปเมืองหังโจว ที่นั่นก็เป็นเมืองแห่งร่มไม้จริงๆ
และตอนที่มาถึงเซี่ยงไฮ้ ที่นี่ก็เป็นเมืองแห่งผู้คนอย่างเค้าว่าจริงๆอีกนั่นล่ะ...
ยิ่งตอนที่ได้มาเดินเล่นที่หาดไว่ทันริมแม่น้ำหวงผู่
หรือ "เดอะบันด์" อย่างที่ชาวต่างชาตินิยมเรียกกัน
ก็เป็นอันเข้าใจอารมณ์ความรู้สึกต่อเซี่ยงไฮ้ของใครคนนั้นมากขึ้นไปอีก....
เซี่ยงไฮ้มีแม่น้ำหวงผู่ไหลผ่านกลางเมือง
แบ่งมหานครออกเป็นฝั่งเมืองเก่ากับเมืองใหม่
ที่น่าสนใจคือฝั่งเมืองใหม่ที่ได้รับการพัฒนาตลอดสิบกว่าปีที่ผ่านมา
ปัจจุบันเด็มไปด้วยตึกระฟ้าทันสมัย
ทุกตึกต่างแข่งกันทะยานขึ้นฟ้าเหมือนต้นไม้ที่กำลังเบียดเสียดแย่งแสงอาทิตย์
ขณะเดียวกันเขตเมืองก็ได้รับการขยายตัวออกไปไม่หยุดหย่อน
จนความเจริญเลยเถิดออกไปยังเมืองรอบข้างอย่างเช่นเมืองหังโจว
ใครบางคนบอกว่า "ไปหังโจวคือไปดูต้นไม้ มาเซี่ยงไฮ้คือมาดูหัวคน "
ไม่รู้ว่าสื่อออกมาจากอารมณ์ไหน
แต่ตอนไปเมืองหังโจว ที่นั่นก็เป็นเมืองแห่งร่มไม้จริงๆ
และตอนที่มาถึงเซี่ยงไฮ้ ที่นี่ก็เป็นเมืองแห่งผู้คนอย่างเค้าว่าจริงๆอีกนั่นล่ะ...
ยิ่งตอนที่ได้มาเดินเล่นที่หาดไว่ทันริมแม่น้ำหวงผู่
หรือ "เดอะบันด์" อย่างที่ชาวต่างชาตินิยมเรียกกัน
ก็เป็นอันเข้าใจอารมณ์ความรู้สึกต่อเซี่ยงไฮ้ของใครคนนั้นมากขึ้นไปอีก....
"ไก่งามเพราะขน คนงามเพราะแต่ง"
เมืองอย่างเซี่ยงไฮ้ก็เช่นกัน
โดยเฉพาะการสร้างหอคอยไข่มุกขึ้นมาตั้งเด่นหราอยู่ฝั่งเมืองใหม่
ความสวยน่าติดตรึงใจของหอคอยแห่งนี้ดึงดูดผู้คนจากทุกมุมโลกให้มาเยือนเซี่ยงไฮ้
ยิ่งในยามค่ำคืน...เธอยิ่งสวยเด่นภายใต้โค้งฟ้ามหานครแห่งนี้
แม้จะตื่นตาตื่นใจในตอนที่ยืนอยู่บนชั้นสูงสุดของหอคอยไข่มุก
ทอดสายตามองความสวยของโค้งน้ำที่ไหลผ่านแสงสีราตรีในมหานครเซี่ยงไฮ้
แต่ลึกๆในใจนาทีนั้น
ผมกลับคิดถึงความสดใสของฤดูใบไม้ผลิริมทะเลสาปหังโจวมากกว่า...
แม้อารมณ์ใบไม้ร่วงในครั้งที่เคยมาจะต่างจากใบไม้ผลิในครั้งนี้อย่างชัดเจน
แต่ผมยัง ผมรู้สึกว่า หังโจว..ความงามยังเหมือนเดิม
ขณะที่เซี่ยงไฮ้...ความสวยไม่เคยเหมือนเดิมเลยจริงๆ
ทอดสายตามองความสวยของโค้งน้ำที่ไหลผ่านแสงสีราตรีในมหานครเซี่ยงไฮ้
แต่ลึกๆในใจนาทีนั้น
ผมกลับคิดถึงความสดใสของฤดูใบไม้ผลิริมทะเลสาปหังโจวมากกว่า...
แม้อารมณ์ใบไม้ร่วงในครั้งที่เคยมาจะต่างจากใบไม้ผลิในครั้งนี้อย่างชัดเจน
แต่ผมยัง ผมรู้สึกว่า หังโจว..ความงามยังเหมือนเดิม
ขณะที่เซี่ยงไฮ้...ความสวยไม่เคยเหมือนเดิมเลยจริงๆ
เกือบสิบปีแล้วที่ผมเคยมาที่นี่
เดินเล่นริมหาดไว่ทัน..เลาะเลียบชมตึกเก่าแถบเดอะบันด์
มุดอุโมงค์ใต้แม่น้ำหวงผู่เพื่อข้ามฝั่งมาขึ้นหอคอยไข่มุก...
การได้กลับมาอีกครั้ง
ยอมรับว่าเซี่ยงไฮ้สวยขึ้นมากมาย
โดยเฉพาะแสงสีของย่านเดอะบันด์รวมไปถึงสีสันของหอคอยไข่มุก
และเชื่อได้ว่า หลายปีต่อไปภายหน้า
เมืองเซี่ยงไฮ้ก็จะยังสวยขึ้นไปตามยุคสมัย
เดินเล่นริมหาดไว่ทัน..เลาะเลียบชมตึกเก่าแถบเดอะบันด์
มุดอุโมงค์ใต้แม่น้ำหวงผู่เพื่อข้ามฝั่งมาขึ้นหอคอยไข่มุก...
การได้กลับมาอีกครั้ง
ยอมรับว่าเซี่ยงไฮ้สวยขึ้นมากมาย
โดยเฉพาะแสงสีของย่านเดอะบันด์รวมไปถึงสีสันของหอคอยไข่มุก
และเชื่อได้ว่า หลายปีต่อไปภายหน้า
เมืองเซี่ยงไฮ้ก็จะยังสวยขึ้นไปตามยุคสมัย
"ความสวยไม่เคยเหมือนเดิม" เพราะมันถูกสร้างขึ้นมาได้เสมอ
ต่างจาก "ความงาม"....ที่เราไม่สามารถสร้างมันขึ้นมาได้ง่ายๆ
ต่างจาก "ความงาม"....ที่เราไม่สามารถสร้างมันขึ้นมาได้ง่ายๆ
